Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Ο χρόνος: μια λογική προσέγγιση

Αγαπητοί φίλοι
Στην πραγματικότητα οι ιστορίες μου αυτές έχουν και άλλες λεπτομέρειες, ποιο ανησυχητικές αλλά υπάρχουν και πιο χαρακτηριστικές της βλακείας ουσιαστικά που δέρνει κάποιους ανθρώπους και του πως δαπανούνται τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου ακόμη και σήμερα. Η πιο χαρακτηριστική από αυτές που δεν σας είπα είναι η ευθεία παρέμβαση σε γνωστό μου να με αποφεύγει γιατί είμαι λέει της ομάδας Ε. Εγώ με δύο ομάδες ταυτίζομαι: με την ομάδα αίματός μου και φυσικά την πετριά με τον ΠΑΟΚ. Αυτοί που το σκέφτηκαν πρέπει να είχαν IQ κατώτερο του ραδικιού. Πάντως είχα και καινούργιο κρούσμα εχθές από έναν έτερο καθηγητή που με προκαλούσε ότι θα το διαβάσει και θα μου υποδείξει χωρίς συναισθηματισμούς όλα τα λάθη μου. Δυό μήνες μετά ο εν λόγω γνωστότατος κύριος μου έστειλε μήνυμα μέσω της γραμματέως του ότι για τα επόμενα χρόνια θα ασχολείται με άλλα θέματα και μετά θα δούμε. Τελικά όλα αυτά έχουν την πλάκα τους.
Ας δούμε όμως τώρα τα του χρόνου.
Έχει παρατηρηθεί μέσα από διάφορα φαινόμενα ή συστήματα η περιστασιακή έστω προσέγγιση του μέλλοντος. Δεν μιλάω βέβαια για γραμμικά μαθηματικά αλλά για όνειρα, διαίσθηση ότι κάτι κακό ή καλό θα μας συμβεί, την αστρολογία που ακόμη και αν κάποιος την απορρίπτει, συνήθως μη γνωρίζοντας και για λόγους φόβου, δεν μπορεί να μην αποδεχτεί ότι ένας σοβαρός γνώστης της μπορεί να περιγράψει μερικώς τουλάχιστον ένα κοντινό ή μακρινό μέλλον. Από όλα αυτά ακόμη και  αν πάρουμε ψίγματα ή ψίγμα αμέσως γεννιέται το ερώτημα αν το ολόκληρο το μέλλον ή μέρος του είναι ήδη προσχηματισμένο. Αν θεωρήσουμε ότι τα ψίγματα αυτά υπάρχουν τότε η απάντηση είναι ναι! το μέλλον, μέρος του τουλάχιστον είναι προδιαγεγραμμένο.
Η λογική μας αυτή προσέγγιση μας βάζει άμεσα σε άλλες ατραπούς. Ένα χρονικό σημείο για να υπάρχει θα πρέπει να υπάρχει και αντίστοιχο χωρικό σύμφωνα με την άποψη περί χωροχρόνου. Για να προυπάρχει όμως σημαίνει ότι η πορεία της κίνησης της γης(μιλώντας για εμάς) και του σύμπαντος βέβαια, μέσα στον χρόνο και τον χώρο είναι προδιαγεγραμμένη και όχι τυχαία. Αυτό σημαίνει ότι το σύμπαν κινείται μέσα σ' ένα συγκεκριμένο χώρο κυκλικά. φανταστείτε λοιπόν ότι είμαστε επάνω σ' ένα carouzel και γυρίζουμε γύρω από ένα κέντρο όπου βέβαια η γήινη οπτική μας το κάνει να φαίνεται ευθεία αλλά δεν είναι.
Αν για λίγο υποθέσουμε ότι η κίνηση δεν είναι κυκλική αλλά γραμμική θα πρέπει να δεχθούμε ότι συνεχώς και αδιαλείπτως το σύμπαν δημιουργεί καινούργιο χώρο δηλαδή από το τίποτα κάτι και μάλιστα χωρίς big bang και τέτοια είναι αδύνατον. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι εμείς είμαστε μέσα σε μια φυσαλίδα του υπάρχοντος χώρου δεν θα μπορούμε να μετακινηθούμε μια και έναν αδρανή χώρο, όπως ο εκτός φυσαλίδος δεν μπορείς να του μεταβάλεις την κίνηση χωρίς μια σημαντική αιτία.
Επανερχόμαστε λοιπόν στην κυκλική κίνηση και στο carouzel.
Βρήκαμε ότι η κίνηση του χώρου είναι κυκλική και φυσικά και ο χρόνος συμμετέχει σε αυτό. Σε ποια μορφή όμως;
Στο ερώτημα αυτό μια απάντηση μόνο μπορεί να σταθεί. Ο χρόνος σε αντίθεση με τον χώρο δεν κινείται αλλά αναπτύσετε στο σύνολό του χώρου σταθερά.
Σκεφτείτε την εξής εικόνα: Ανεβαίνεται στην κούνια και περιστρέφεστε κυκλικά αλλά ταυτόχρονα περνάτε μέσα από μια σειρά συνεχόμενες κουρτίνες που καταλαμβάνουν το σύνολο της περιφέρειας κίνησης. Αυτές οι κουρτίνες είναι ο χρόνος. Σταθερός ως προς τον συγκεκριμένο χώρο και αναπτυσσόμενος σε όλο του υπάρχοντος.
Προεκτείνοντας τα παραπάνω μπορούμε να ισχυρισθούμε βάσιμα ότι στην κούνια αυτή δεν είμαστε μόνοι μας αλλά συνυπάρχουν ταυτόχρονα το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον μας απλά δεν είμαστε σε θέση να τα δούμε.
Από αυτό μπορούμε να πούμε ότι αφού συνυπάρχουμε ταυτόχρονα τότε στην πραγματικότητα δεν μετακινούμαστε στον χωροχρόνο αλλά μόνο η αίσθηση του τι είναι σήμερα. Δηλαδή είμαστε αδρανείς εικόνες τις οποίες κάποιος βλέπει συνεχόμενα, σαν φιλμ και φαίνεται η κίνηση.
Χιλιάδες ακόμη σκέψεις ξεπηδούν αλλά καλύτερα να σταματήσω εδώ.
Καλημέρα σας.        

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Δέκα μικροί ....περίεργοι και άλλες ιστορίες

Αγαπητοί φίλοι
Σήμερα δεν έχω να σας πω κάτι σχετικά με τα γνωστά θέματα του μπλογκ αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω από αυτό.
Όπως έχω ξαναπεί και ζητώ συγνώμη που επαναλαμβάνομαι, αυτά που σας γράφω είναι τα περισσότερα τμήματα από τα βιβλία που έχω ετοιμάσει αλλά ακόμη δεν έχω εκδόσει. Θα περίμενε λοιπόν κανείς από εμένα να κάνει το εξής απλό βήμα. Να πάει σ' ένα Πανεπιστήμιο και σε συνεργασία με κάποιον ειδικό, θεωρητικά, να κάνει την πιστοποίηση ή μη της αλήθειας και μετά την έκδοση. Φυσικά όπως ξέρετε, μια και επαναλαμβάνομαι πολλάκις, ούτε ένας δεν ήθελε καν να μάθει τον λόγο της επίσκεψής μου.
Αν όμως αυτά τα περιμένατε, αν κρίνουμε και από την εικόνα του ΑΠΘ αυτές τις ημέρες, ακούστε μερικές ωραίες ιστορίες που ξεχώρισαν για την περιέργειά τους και που εξέπληξαν ακόμη και μένα που περίμενα τα πάντα.
Ιστορία 1. Πολύ γνωστός έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου του εξωτερικού. Στην αρχή ήταν όπως τα περίμενα. Κέντρισα το ενδιαφέρον του και άρχισε να συζητά μαζί μου. Του είπα μάλιστα θέλοντας να τονίσω τον εγωισμό του ότι δεν διεκδικώ τα πρωτεία έναντί του και άλλα τέτοια που ξέρω ότι χρειάζονται όλοι οι μεγαλόσχημοι. Ξαφνικά χάθηκε. Ένα μήνα μετά μου είπε ότι δεν μπορούσε ν' ανοίξει τα αρχεία και λίγες μερες μετά μου είπε ότι αυτός είναι καθηγητής πανεπιστημίου γνωστός διεθνώς ενώ εγώ ένας άγνωστος και αν θέλω ας βγω να τον αντιμετωπίσω και άλλα τέτοια που δεν κατάλαβα για ποιο λόγο τ' ανέφερε.
Σκέφτηκα για λίγες ώρες και αποφάσισα να στείλω ένα σημείωμα στο πανεπιστήμιο του επικαλούμενος τους φόβους μου ότι ίσως η στάση του αυτή κρύβει την προσπάθειά του να μου κλέψει τμήματα της εργασίας μου που του είχα αποκαλύψει. Η απάντησή του στην έρευνα που έγινε ήταν ότι περίμενε να του στείλω το σύνολο της εργασίας μου όταν εγώ του ζητούσα να μου δείξει τρόπους να το κάνω που θα διασφάλιζαν όμως τα δικαιώματά μου. Έτσι εγκατέλειψα την επικοινωνία μαζί του.
Ιστορία 2. Καθηγήτρια σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Υποστήριξε μια μελέτη με ανάλογο θέμα και γι' αυτό της ζήτησα να συναντηθούμε χωρίς πολλά-πολλά να της εξηγώ μια και είχα μάθει, νόμιζα το μάθημά μου. Πράγματι δέχτηκε και μου έκλεισε ραντεβού για την επόμενη βδομάδα με την προυπόθεση μια μέρα πριν να το επιβεβαιώσουμε. Μπαίνω στο e-mail μου και βλέπω ένα μύνημά της που μου έλεγε ότι δεν είχε τα αντίστοιχα διδακτορικά για να ελέγξει την εργασία μου όταν εγώ δεν τις είπα σχεδόν τίποτα. Γνώριζε δηλαδή πράγματα γύρω από 'μένα που δεν τις είχα πει. Φυσικά ακύρωσε το ραντεβού. Παρ' όλο που προσπάθησα να την πιέσω, μάλιστα κανονικά έπρεπε να προσβληθεί, αλλά τίποτα. Ήταν σαν να έσκυβε το κεφάλι και να μουρμουρούσε δικαιολογίες.
Ιστορία 3. Ένας γνωστός στην περιοχή του δικηγόρος, παράδειγμα θα έλεγα για πολλούς, με αγάπη για την ιστορία και συνδεδεμένος και φιλικά με έλληνες καθηγητές ξένων πανεπιστημίων. Κάποιος κοινός γνωστός μας του μίλησε για μένα και συναντηθήκαμε. Δικαιολόγησε στην συνάντησή μας αυτή την τους ενδιασμούς μου για την επάρκεια του καθηγητικού κατεστημένου στην Ελλάδα και μου πρότεινε να με φέρει σε επαφή με φίλους του καθηγητές, αυτούς του εξωτερικού που θα τον επισκέπτονταν σε λίγους μήνες.
Παράλληλα επειδή ποτέ δεν ξέρεις του ζήτησα να αναλάβει ένα προσωπικό μου θέμα για να έχω μια καλή δικαιολογία να τον επισκεφτώ.
Μου είπε ότι θα μου τηλεφωνήσει σε δυο τρεις ημέρες για την προσωπική υπόθεσή μου και χωρίσαμε.
Οι μήνες πέρασαν και ο εν λόγω κύριος ήταν άφαντος. Κάποια στιγμή ο κοινός μας φίλος τον συναντά μια και δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του αυτή να παραμένει μακρυά. Όταν τον συνάντησε η εκπληξη του ήταν μεγάλη. Ο ήρεμος και λόγω ηλικίας αυτός άνθρωπος ήταν σαν να είδε κάποιον εχθρό του. Ύψωσε τον τόνο της φωνής του, χάνοντας ταυτόχρονα το χρώμα και τον έλεγχο της συμπεριφοράς του και άρχισε να λέει να μην τον ενοχλούμαι και ότι δεν μπορεί να ασχολείται μαζί μου και πολλά άλλα ακαταλαβίστικα και βέβαια χωρίς να έχουν σχέση με πραγματικά περιστατικά. Ο φίλος μου αυτός χωρίς να θέλει να το πει υπονόησαι ότι κάποιος τον είχε φοβίσει.
Και η ζωή συνεχίζεται